Wat Po از مشهورترین معابد بودایی هاست که در قرن هفدهم میلادی توسط رامای اول (بنیان گذار شهر بانکوک) ساخته شده است. این معبد نزدیک رودخانه شیائوپرایا در غرب بانکوک قرار دارد و قیمت بلیت ورودی آن 20 بات (400 تومان) بود.

بودای بسیار بزرگی به طول 45 متر که به حالت دراز کشیده داخل معبد اصلی قرار گرفته، بودایی هایی که به عبادت مشغولند، بوی خوش عود و صدای عجیبی که هر چند ثانیه یکبار سکوت محض معبد را می شکند، فضای خاصی را ایجاد می کند.

صدایی مانند برخورد فلز با فلز در سکوت معبد می پیچد و انعکاس می یابد. صدایی شبیه برخورد یک زنجیر فلزی با کاسه ای آهنی... پس از مدتی منبع صدا را کشف کردم؛ صدا مربوط به خالی شدن ظروفی است که بودایی ها در آن سکه می اندازند. هر چند دقیقه یکبار این ظرف برداشته شده، سکه هایش در منبع فلزی بسیار بزرگی خالی می شود و برخورد سکه ها با فلز است که این صدای بسیار عجیب را تولید می کند.

مجسمۀ بودای بزرگ (که دست راستش را زیر سر گذاشته و در حال استراحت است) نزد غربی ها به Reclining Buddha مشهور است. بودایی ها روی زمین می نشینند و در سکوت کامل دعا و نماز می خوانند. چقدر  این فضا مقدس است برای بودایی ها و چقدر زیباست نیایش هایشان برای ما. می توان ساعت ها نشست و تماشایشان کرد.

داخل محوطه، سه معبد کوچک دیگر هم وجود دارد و دو مدرسه. یکی مدرسۀ پسرانۀ مذهبی بودایی ها که شاگردانی دارد با لباس های مخصوص قرمز رنگ که دور تن پیچیده اند و سرهاشان را از ته تراشیده اند. دیگری مدرسۀ مخصوص دختران که در آن انواع آموزش های مذهبی ارائه می شود. من با کمک دوست تایلندی ام اجازه پیدا کردم یک ساعت سر کلاس آنها بنشینم و به حرف های استادشان گوش دهم. البته که هیچ چیز متوجه نمی شدم، اما حس عجیبی داشت حضور در آن فضای مقدس.

محوطۀ Wat Po با Prang های مختلف (مناره های مخصوص) تزئین شده و مجسمه های کوچک و بزرگ زیادی که از سنگ تراشیده شده گوشه و کنار آن به چشم می خورد.